Ongemerkt zijn we van de herfst de winter in geschoven. Is het je al eens opgevallen dat er dan meer behoefte aan rust en naar binnen keren is? Terwijl je in de zomer juist het liefst naar buiten gaat en graag onder de mensen bent. Je ziet het nu ook in de natuur. De bomen laten hun blad vallen en de energie trekt naar binnen. Deze beweging van rust en activiteit gebeurt overal in het leven in het algemeen en is bekent als de wet van periodiciteit. Deze natuurwet laat zien dat echt alles een periode van werkzaamheid kent die af wordt gewisseld met een even grote periode van rust. Na de rust weer werkzaamheid en dat gaat als een eeuwige beweging voort. Zoals bijvoorbeeld in de afwisseling van dag en nacht, zomer en winter, eb en vloed.
Je kan dit op grote schaal observeren bij het uiteenvallen onder zijn eigen gewicht van een ster. En het uiteindelijke nieuwe ontstaan ervan uit de losse gas en stof delen. Maar ook in het klein, bij de menstruatie cyclus van de vrouw waar in circa 1 maand alles gereed wordt gemaakt voor nieuw leven. Als er geen bevruchting plaats vind wordt alles weer afgebroken en opgeruimd.
De periode van rust is noodzakelijk om te herstellen zodat er voldoende kracht en energie is om de periode van activiteit en opbouw weer aan te gaan. Zonder rust zou de mens maar ook de natuur zich uitputten en kan hij zichzelf niet in stand houden.
Heel vroeger ging dit proces haast vanzelf. Je leefde met de seizoenen en het dag en nacht ritme. Werken en rusten. In deze tijd is dat een stuk lastiger. We hebben ons van deze natuur als het ware weg ontwikkeld. Alles staat altijd open en aan en je wordt verleid om je ritme en grenzen te verleggen. Kunnen we nog weer terug? Misschien zorgt deze wet er ook wel voor dat we met het bewustzijn van nu, langzaam met vallen en opstaan weer terug naar onze ware natuur mogen leven!
